Geschiedenis is geen geschiedenis tenzij het wordt neergeschreven. 12 Stars CC wil Phil Thomason speciaal bedanken voor het vastleggen van deze herinneringen voordat hij te oud is om ze te onthouden. Dank ook aan Mark English voor zijn input.
2025:
Dan komt een gloednieuw huis in Hofstade na 4 jaar onderhandelen met Zemst gemeente als gedeelde huurder met voetbalclub Hofstade. Met een nieuw veld geïnstalleerd op 10/11 maart en een grote openingsceremonie gehouden op 30 maart, begint de club aan zijn 2.0-reis, nu met een nieuw vrouwenteam aan boord voor het eerst in zijn hele geschiedenis!
2020 – 2024:
Madhava Vinnakota (Maddy) heeft geaccepteerd als voorzitter. Dit was een moeilijke periode vanwege het verlies van thuisgrond. De club zocht tot 2024 onderdak bij ACC als thuisbasis. Ondanks de tegenslag slaagden we erin om het nationale kampioenschap van Division1 te winnen! Bovendien wist de club een goedkoper alternatief te vinden voor VUB indoorhallen in Schaerbeek Salle Van Ooste voor junioren, samen met een handige subsidie van Brussels Stad! De juniorkracht bereikt de pieken van 30 met 2 teamsvelden (U-15, U-11) terwijl de senioren 3 van zichzelf hebben.
2012 – 2019:
Anthony Brand nam de rol van voorzitter over vanaf 2012. Onder zijn voorzitterschap groeide de club enorm. We wonnen ook kampioenschappen in Divisie 3, daarna 2 en 1 in opeenvolgende jaren. Maar de grootste prestatie van allemaal is absoluut het maken van “Ferme de Bilande” als thuisbasis.
Helaas verloren we de grond in 2018 na 4 geweldige cricketjaren in de groene arena.
2005 – 2012:
Peter Whitten accepteerde vriendelijk de teugels van de voorzitter om Thomason aan het einde van de AVA van 2004 met pensioen te gaan. Hij zal het volgende deel van de vrolijke geschiedenis van de club binnenkort zeker op papier zetten…
2001 – 2005: Terugkeer van de Ed:
Hij is terug, die lange man…..ja Ed. dat is zijn naam. In de geschiedenis van de 12 sterren verschijnt meneer Thomason twee keer. Eerst kwam hij aan als een jonge 26-jarige, hij hing rond voor een beetje bish-bosh, en vertrok toen. Toen verscheen deze oudere langzamere, dikkere versie opnieuw met zijn arm stevig gedraaid achter zijn rug (vastgehouden door Patel en Baker) om terug te stormen naar de club waar hij eerder secretaris van was geweest, dit keer om rechtstreeks naar de positie van voorzitter te gaan, zonder Go te passeren, zonder £ 200 te verzamelen. Zijn cricket ging door in dezelfde oude stijl bish-bosh.
1997 – 2000: Worstelingen:
Donkere dagen voor de 12 sterren…. [Opmerking voor eventuele voormalige 12 sterren die dit lezen: “Heb je materialen voor deze periode?”].
1992 – 1996: Golden Years:
In de jaren tussen 1992 en 1996 groeide de Club niet alleen uit tot een instituut in de wereld van het Belgische cricket, maar won het ook een paar cricketwedstrijden. In 1993 eindigde 12 Stars CC als tweede in de BCF First divisie. Dit was grotendeels te wijten aan een toestroom van superster cricketers, waaronder een lange lijst van namen die beroemd werden gemeld door Ed in de Stumps Up club Journal. Namen als John Symon (Nieuw-Zeelandse testklasse wicket keeper), Arnold Ridout (Surrey II), Dean Cooper (Durham Univ.), Graeme Cooper, Dudley en Andor Gradwell, Gordon Burton (Captain), Tim Lighting, Suresh Balliram, Tony Harper, Paul Farrar en Brian Hardy. Dit team behaalde het beste seizoen in de geschiedenis van de 12 sterren met een record van W4, D3, L1 in de competitie, en inclusief het beste resultaat ooit, en sloeg als tweede om te winnen met 8 wickets die 314-2 scoorden. Het is interessant om op te merken dat dit team ook een paar andere beruchte 12 sterren toestond om te spelen, waaronder niemand minder dan de heren Thomason, Patel en Baker. Tweede in de League en een trofee voor het eindigen als tweede in de Jinnah Cup zag 12 Stars met zijn allereerste ‘succes’.
Het seizoen 1994 zag de inhuldiging van wat een pijler van het leven van 12 Stars zou worden: Stumps Up. De oorsprong van Stumps Up is eenvoudig. Het was de allereerste eindejaarsfeest, georganiseerd door de leden aan het einde van het seizoen 1991. Je kent typische dingen, bij de BSB, loterijtickets, neem je eigen mee….. Later werd het iets heel anders. Tijdens de AGM eind 1993 werd Graeme Cooper geëerd met de titel ‘Ed’. En de gunstige opdracht om een beetje ‘esprit de corps’ in de procedure te inprenten. Hij werd natuurlijk snel gepromoveerd uit België en liet de baan in de bekwame handen van de tegen die tijd Club Sec Phil Thomason. Tien jaar, en een halve eeuw van Stumps Up later zei iemand beroemd: “Ik zit al meer dan 2 jaar in de Club en ik wacht nog steeds om de man genaamd Edward te ontmoeten, wie is hij?.” zo is het succes van het Stumps Up-journaal geweest!
1989 – 1991: The Founding Fathers (taken from the first Club handbook, dated 1991):
“In de jaren tachtig hadden veel cricketteams het speelveld van de British School of Tervuren gebruikt voor af en toe een avond- en weekendwedstrijd. Het was in de zomer van 1989, toen het spel met toenemend enthousiasme werd gespeeld, dat een suggestie werd gedaan om een nieuwe cricketclub op te richten. In oktober 1989 ontmoette een groep van vijf mensen elkaar in Overijse (Richard Swaine, Bill Steggels, Peter Storey, …) en legde de brede eisen in kaart van wat er nodig zou zijn om een ploeg te organiseren die klaar was om tegen de gevestigde Belgische clubs te spelen tijdens het seizoen 1990. De oorspronkelijke suggesties voor een naam voor de club draaiden om ‘Tervuren C.C’ en de ‘European C.C.’. Een definitieve beslissing werd uitgesteld tot een verdere vergadering. Er werd ook afgesproken dat er een president moet worden gevonden. Een maand later was alles geregeld, de zelfbenoemde commissie stemde ermee in dat de club bekend zou staan als ‘The Twelve Stars CC’. Een Club is geboren, de grondleggers hadden elkaar ontmoet en beraadslaagd in de woonkamer van de eerste voorzitter van de Club, Richard Swaine. De alternatieve historische anekdote hierop luidt: “Ach, het was zijn vleermuis”. Richard blijft tot op de dag van vandaag de trotse 12 Star, en wonend aan de zuidkust (Blighty) blijft kijken vanaf de grens. Bill Steggels werd de eerste kapitein.